-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Pret aan zee : 05 augustus 2011 |
Lekker met Pelle een dagje naar zee
Voor Pelle de eerste keer, hij vind het práchtig!!
En natuurlijk een ijsje, jammie
 |
|
-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
lekkere mannen... : 18 maart 2011 |
Genieten van carnaval op Skippy
Kabouter plop is een beetje verdrietig..... en hij heeft nog wel een medaille verdient. De gouden bezem, die heeft hij gekregen omdat hij zo graag opruimt. Wat zal oma trots zijn, dat heeft hij vast van haar.....
Pfff wat gaat de tijd toch snel......
Hahahah wat een poepies...
Kanjer
Piet Piraat (hij vind zelf dat hij clown is hihi)
Biertje voor papa..
Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
 |
|
-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
We groeien gewoon door : 18 juni 2010 |
Jaja, letterlijk en figuurlijk, we worden echt grote knullen
Pelle gaat lekker op school, en Finn doet het prima op Skippy, allebei zijn we de afgelopen tijd flink vooruit gegaan zegt mama,
Pelle is druk met Mexx aan het oefenen zodat het buiten ook allemaal een beetje beter zal gaan.
Kijk zo gaat dat...
http://www.youtube.com/watch?v=kIxCn9pXE_4
Leuk hè, zo kunnen we lekker vaak naar buiten zonder dat mama de hele tijd achter Pelle aan moet rennen Het gaat al hartstikke goed hoor, alleen als ik die schuifdeuren zie hè.... dan moet ik daar wel even heen, en dan wordt ik boos als mama en Mexx gewoon door willen lopen .... Maar uiteindelijk kies ik er dan toch maar voor om gezellig met mijn vriendje Mexx mee te lopen
Pelle houdt van schuifdeuren en roltrappen, en Finn van cijfers, letters en... water, dat bleek gisteren maar weer toen hij in een onbewaakt ogenblik een zwembad van de keuken had gemaakt , Hiiiiiiiiiii
zegt hij dan. Hij was er zelf erg blij mee, naja Papa en mama iets minder dus........ Hij weet het tegenwoordig wel, hij kijkt dan heel stout en maakt dat hij wegkomt als papa richting de keuken komt haha, de boef.
Oja, ook spelen we tegenwoordig soms samen, papa en mama vinden dat heel knap. Op de schommel gaan we elkaar duwen en ronddraaien . En als Finn lege flessen bij de buurman in de tuin gooit, moet Pelle daar zo hard om lachen dat hij nog wel een paar flessen gaat halen om aan Finn te geven.......... Hmmmm waar hebben we dat eerder gezien.......
Wij boeven hier dus gewoon lekker door, en ja daar leren we wel een boel van hihi.
Dááááááág
|
|
-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Hier gaat het lekker... : 27 oktober 2009 |
Hoogste tijd om weer eens wat te schrijven over onze mannen. De tijd staat niet stil . Allebei de jongetjes hebben nu hun eigen plekje gevonden. Dat Pelle naar school zou gaan dat wisten we al een hele tijd, maar dat ook Finn na de zomer niet meer terug zou gaan naar Olleke Bolleke was toch wel even schrikken, daar hadden we niet op gerekend. Het ging al wel een tijdje wat minder goed met Finn daar , de overgangen werden te moeilijk voor hem. Het was al snel teveel gevraagd, en een boze en verdrietige Finn was dan vaak het resultaat. Vlak voor de vakantie hebben we met Olleke bolleke gesproken over wat nu uiteindelijk het beste zou zijn voor Finn, en we waren het er over eens dat dat niet meer Olleke Bolleke was. Zowel Pelle als Finn hebben een heerlijke, gezellige en warme tijd bij Olleke Bolleke gehad, maar nu is de tijd gewoon gekomen om verder te gaan.
Boomschors vind ie prachtig
Lekker in de schommel (hier nog wel met zitje)
Er werd ons aangeraden om eens op Skippy te gaan kijken. Daar hebben ze groepen die veel beter bij Finn aansluiten op dit moment. We zijn gaan kijken en waren echt meteen enthousiast, wat is het daar gezellig en leuk . Ze hebben een mooie speelhal waar alle groepen op aansluiten, en ook verschillende hoekjes en ruimtes waar Finn zich eventjes terug kan trekken als het hem even teveel wordt. Overgangen blijven toch moeilijk voor hem. Gelukkig lacht en zingt hij veel en vind hij het erg gezellig op zijn nieuwe groepje. Hij benoemde al een tijdje cijfers, dat is nu uitgebreid met vormen en kleuren, echt heel erg leuk en ook heel knap van hem. Ook vind hij het leuk om (alles onder) te tekenen. Driehoek, cirkel, vierkant, en ook 1,2,3 staat vaak op de stoep als Finn met krijtjes in de weer is geweest. Ook zingen is nog steeds favoriet, van K3 tot oude kinderliedjes hij zingt ze uit volle borst mee. De schommel mag natuurlijk ook niet ontbreken, in de vakantie heeft hij geleerd om helemaal zelf op een “normale” schommel te schommelen (zonder speciaal zitje). Hij kan dit echt heel goed, en heeft dan ook uren doorgebracht op de schommel in de tuin die papa voor hem gemaakt heeft. Ook op skippy schommelt hij wat af. Gaat lekker dus met deze kleine kanjer….
En dan Pelle, die zit dus nu maar mooi op de Rafaelschool, en wat doet hij het supergoed daar!! Ik ben echt supertrots op onze eigenwijze boef. Op school hadden ze hem ook snel in de gaten, de eerste week kreeg ik al in zijn mapje “hij heeft wel een sterk eigen willetje” haha dat heeft hij inderdaad.
Nou moet ik zeggen dat de Rafaelschool ook echt een superleuke school is. Ze gaan bijvoorbeeld zwemmen met de kinderen wat erg leuk is, en ze hebben een heel mooi plein waar de kinderen héérlijk buiten kunnen spelen.
De eerste dag op school, wat een mooie grote speelplaats
Hamertje tik is leuk... ik snap niet dat papa dat niet thuis wil hebben
Het is echt ook gezellig met hem, hij is zo aan het kletsen (nog steeds voor een buitenstaander bijna niet te verstaan, maar dat komt wel), hij zegt vooral veel na, echolalie dus. Toch komt het ook veel vaker voor dat hij bijvoorbeeld benoemd wat we gaan doen. Pelle is inmiddels volledig zindelijk, ook s’nachts. Als hij op school moet plassen gaat hij bij de deur staan, gelukkig weten ze daar al precies wanneer hij moet. Hij loopt dan zelf naar de wc’tjes toe en gaat een plas doen, en nou komt het mooiste……hij komt dan ook weer zelf terug!!! KNAP Hè, dit had ik dus echt nooit gedacht, en vind het dan ook echt geweldig! Hij gaat echt zo vooruit, wat een héérlijk manneke is het toch….. Wel eigenwijs, maar zo lief
Pelle en Mexx....dikke vrienden
.  |
|
-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Dat is raak..... : 20 juni 2009 |
Column van Tischa Neve- Kinderpsychologe
Je kent het wel. Je ziet ze en bent dolblij dat ze niet van jou zijn. Blèrend op de grond in de supermarkt en echt geen peuter in de peuterpuberteit meer. Hysterisch gillend en niet tot bedaren te brengen of allesbehalve luisteren als een wanhopige moeder dat probeert. "Mens voed dat kind toch eens op" gaat er door je hoofd. Met een scheef oog volg je de wanhopige moeder. Hoe hysterischer het kind hoe meer je God op je blote knieën dankt dat jij niet zo'n monsterlijk lastig kind hebt gekregen. Stiekem voel je je trots dat jij als moeder en opvoeder toch duidelijk beter geslaagd bent dan die falende ouder met dat kind daar.
Je kent het niet. Winkelen met je zoon van 8, hopend dat het niet weer gebeurt. Hopend dat hij rustig blijft, dat er geen onverwachte dingen gebeuren die hem van slag maken en jou machteloos. Alle blikken van andere moeders op jou gericht. "Voed dat kind toch eens op" hoor je ze denken. Terwijl jij, al vind je het verschrikkelijk, even denkt aan hoe graag jij ook zo'n 'makkelijk' kind als zij had willen hebben. Een gedachte die je snel wegstopt, want ook jouw kind is zeer gewenst en je houdt van hem, no matter what.
We oordelen snel. Te snel. Ik betrap mezelf er ook nog dikwijls op. Geloof me, in mijn vrije tijd zie ik meer dramatische staaltjes van opvoeden dan me lief is. Met moeite houd ik me in om de falende ouder aan te spreken op zijn wanprestaties. Maar lang niet altijd is dat krijsende kind een gevolg van een falende ouder. Ooit weleens gerealiseerd dat er ook kinderen zijn die niets kunnen doen aan die driftbui? Die zo angstig zijn bij elke onverwachte verandering dat ze helemaal in paniek raken? En dat die ouder waarvan jij denkt dat-ie niet kan opvoeden in feite heel goed rustig blijft en het kind in zijn waarde laat? Bijzondere kinderen noem ik het altijd. Want dat zijn ze. Maar dat je bij deze bijzondere kinderen aan de buitenkant niks ziet is misschien nog wel het moeilijkste voor de ouders. Want dat geeft ons de vrijbrief om te oordelen, om te kijken, om er een mening over te hebben. En om als ouder van zo'n kind dan keer op keer te moeten accepteren dat jouw kind is wie hij is, ook al heeft hij autisme, ADHD of een gedragsstoornis, dat valt echt niet mee.
Ik spreek ze vaak in mijn werk, die ouders. Keer op keer ben ik geroerd door hun liefde voor deze bijzondere maar o zo moeilijk hanteerbare kinderen. Ik geef een paar uur per week dolfijntherapie aan ze. Geen kunst om in die korte tijd alle geduld en energie van de wereld er in te stoppen. Maar als je dat dagelijks thuis moet doen, met in veel gevallen ook nog broertjes of zusjes ernaast....ik benijd deze ouders totaal niet. Geen wonder dat die op en moe zijn. Dat ze liever situaties vermijden dan opzoeken. Maar natuurlijk moeten ook deze ouders af en toe een winkel in met hun kind. Of een keertje frietjes eten bij McDonalds. Ook al verloopt dat niet zo gladjes als ze in de eerste plaats zelf heel graag zouden willen.
Tegenwoordig, met alle opvoednanny's op tv, lijkt het soms alsof je alle kinderen maar in een mal kunt stoppen. Hup, een beetje drillen en binnen een week zijn het weer engeltjes. Een soort puppytraining, maar dan voor onze kinderen. Maar zo mooi is het leven niet. Sommige kinderen laten zich niet drillen. Die kunnen er niks aan doen dat ze niet van een paar goedbedoelde tips beter gaan functioneren. Zij niet en hun ouders niet.
Kortom, bedenk de volgende keer bij een driftig kind en een 'falende' moeder in de C1000 dat er misschien wel een heel ander verhaal achter schuilgaat. Het zal de vaders en moeders die het toch al zwaar hebben met hun mooie bijzondere kindje heel veel goed doen!
(Deze column verscheen een tijd geleden al in het tijdschrift JAN en hierop kreeg Tischa veel reacties. Reden voor haar om de column ook bij Engagement aan te bieden -red.)
Uit: Engagement (met autisme) nummer 1, februari-maart 2009 |
|
|
